Βήσσανη 13 Αυγούστου 2017:Ημερίδα για την Ανάπτυξη και την Ασφάλεια στο Πωγώνι

ΜΕΡΟΣ 1ο

ΜΕΡΟΣ 2ο

Πηγή:tzourlakos

Βήσσανη 1888:Ενα μάθημα στό δεσπότη...

*Η Βήσσανη. Για μεγέθυνση της εικόνας πατήστε ΕΔΩ

(Άφήγησις Κ. Άναστασιάδη)

Στις άρχές Σεπτεμβρίου του 1888, ο τότε μητροπολίτης Βελλάς καί Κονίτσης, γηραιός Βασίλειος, απεφάσισε νά επισκεφθεί τά χωριά τής περιφερείας του για τελευταία φορά κάνοντας αρχή άπό τή Βήσσανη.

Τό Σάββατο άπόγευμα τής 5ης Σεπτεμβρίου, μέ το ηλιοβασίλεμα, οί μουχταροδημογέροντες, οι έφοροετπίτροποι, οι πρόκριτοι, όλοι οι άνδρες, γυναίκες καί παιδιά των σχολείων αρρένων καί θηλέων, συγκεντρώθηκαν στήν Κούλα γιά νά ύποδεχθούν τό Δεσπότη.

Ύστερα άπό λίγο, φάνηκε στά Βαθύλακκα νάρχεται μέ τήν άκολουθία του, οπότε άρχισαν οί καμπάνες νά χτυπούν χαρμόσυνα και σέ λίγο ό Σεβασμιώτατος έφθασε ... Έκεί εύλόγησε τά πλήθη, οί παπάδες καί οί πρόκριτοι του φίλησαν τό χέρι, καί έπειδή ήταν πολύ κουρασμένος τόν έπήγε όλο τό χωριό ως τό σπίτι του Δράσου, καβάλλα, όπου του είχαν τοιμάσει κατάλυμα...

Τήν επόμενη μέρα, Κυριακή, προσήλθε στήν εκκλησία όπου έγινε μεγαλοπρεπής λειτουργία και άπό τό δεσποτικό εκφώνησε έναν ωραίο λόγο συνιστώντας αγάπη καί ομόνοια γιά τήν πρόοδο καί τό μεγαλείο τής Βήσσανης. Κατόπι έκατσε στο δεσποτικό θρόνο του καί έπί δυο ώρες, όλο τό χωριό, άνδρες, γυναίκες και παιδιά περούσαν καί του φιλούσαν τό χέρι...

Επειτα άπ αύτό πήγε στό κατάλυμά του, άφού προηγουμένως άνεκοίνωσε, οτι θά έδέχετο έκεί τήν 3 μ.μ. (ώρα τουρκ. 9η) τούς μουχταροδημογέροντες, διδασκάλους, έφοροεπιτρόπους καί προκρίτους.

Καλοκαίρι του 1817: O Αλή πασάς στη Βήσσανη

Από τη ζωή του Αλή Πασά σιο Πωγώνι

[Περιστατικό, κατά αφήγηση του γέροντος Κ. Αναστασιάδη, όπως τ’ άκουσε από τη μάλε του, και όπως το διέσωσε ο Σπύρος Στούπης στο βιβλίο του: “Πωγωνησιακά και Βησσανιώτικα”].

«Όπως είναι γνωστό, ο Αλή πασάς είχε χτισμένο σαράϊ ψηλά στη Νεμέρτσα, κοντά στο Μπιτσικόπουλο, και κάθε καλοκαίρι από τον Ιούλιο μέχρι τον Αύγουστο, παραθέριζε εκεί. Ξεκινούσε από τα Γιάννενα και ακολουθούσε το σημερινό, περίπου αμαξωτό δρόμο, που τότε δεν υπήρχε. Και φθάνοντας κοντά στο Δέμα, έστριβε αριστερά και περνώντας από το Ρουψιώτικο και το Μεντζητιάτικο, έφτανε στα Φραστανά, απ’ όπου ανηφορούσε προς το Μπιτσικόπουλο κι έφτανε στο μέγαρό του. Τον ίδιο δρόμο ακολουθούσε και κατά την επίστροφή του.

Το καλοκαίρι όμως του 1817 επισιρέφονχας στα Γιάννενα, άλλαξε το συνηθισμένο του δρομολόγιο και αποφάσισε να περάσει από τη Βήσσανη να την ιδεί... αφού ήταν ένα από τα μεγαλύτερα τσιφλίκια του.[1] Κατέβηκε, λοιπόν, στα Φραστανά, πέρασε τη Λαμπάντσα, στα Βησσανιώτικα, τα Δοκίμια και Παλιάμπελα, στάθηκε κάμποσο και αποθαύμασε τους τρεις Αγιάννηδες με τις χιλιάδες τα πανύψηλα και πυκνά δέντρα τους, είδε τους γύρω στάλους, και μετά, σιγά - σιγά με την πολυπληθή συνοδεία του, έφτασε στη Βήσσανη. 

Στην “Κούλα”, τον περίμεναν όλοι οι προύχοντες, με επί κεφαλής το μουχτάρη και τους δημογέροντες, καθώς και όλοι οι άνδρες και τα παιδιά, ενώ οι καμπάνες ιης εκκλησιάς χτυπούσαν χαρμόσυνα...

Η λίμνη Ζαραβίνας την μ.Μ.εποχή -Οτι ίσως θα θέλατε να μάθετε και δεν ρωτήσατε...

Τις τελευταίες μέρες γίνεται πολύς λόγος (στα sm-έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο)για ένα μεγάλο κατά την γνώμη μας θέμα που απασχολεί την περιοχή του Πωγωνίου.Είναι το θέμα της γνωστής μας λίμνης της Ζαραβίνας. Ενστάσεις εγείρονται και πολύ συζήτηση γίνεται σχετικά με την μη αξιοποίηση της περιοχής της λίμνης από τους αρμόδιους φορείς (Δήμο-Περιφέρεια και Κράτος). Θα επιχειρήσω στη συνέχεια να αναφερθώ προς ενημέρωση όσων δεν γνωρίζουν τα σχετικά,  σε όλες τις παραμέτρους (κατά το δυνατόν) που αφορούν το θέμα χωρίζοντάς το σε τρείς επιμέρους ενότητες:

Α. Η "ταυτότητα" της λίμνης

Β. Μία ιστορική αναδρομή των διεκδικήσεων της λίμνης εκ μέρους των φορέων Κράτους-Δήμων-Αδελφοτήτων και κατοίκων της περιοχής απο τους μέχρι το 2011 φερόμενους ως ιδιοκτήτες της και την ιστορική δικαστική απόφαση παραχώρησης της λίμνης σε αυτούς που δικαιωματικά ανήκει

Γ. Τί μέλλει γενέσθαι και δημοσιεύματα διαμαρτυρίας που τονίζουν την αδιαφορία των υπεύθυνων φορέων για  το μέλλον και την αξιοποίηση του φυσικού πλούτου που συνιστά όλη η περιοχή της λίμνης.

....//....

Α. Λίμνη Ζαραβίνας ή Νεζερός ή Νιζερός
ή λίμνη Δελβινακίου

Λίμνη Ζαραβίνα

Η  λίμνη της Ζαραβίνας με τα πολλά ονόματα ξεφυτρώνει ανάμεσα στους ήρεμους λόφους του Πωγωνίου, ανάμεσα στα δρυοδάση και τα λιβάδια που απλώνονται στα βορειοδυτικά της Ηπείρου. 

Η Ζαραβίνα αναφέρεται και με τα ονόματα Τζαραβίνα, Τζεροβίνα, Νεζερός, Νιζερός, Νιντζερός και λίμνη Δελβινακίου. 

Η Μαριόλω...

«...Κάποιοι πόνοι

πού δέν τούς κλεί

κι ό πλατύτερος θρήνος...»

Κ. ΠΑΛΑΜΑΣ

Ό κάθε άνθρωπος εκδηλώνει το συναίσθημα της χαράς με το δικό του τρόπο. Τό συναίσθημα όμως τής λύπης, τής βαθειάς λύπης, όλοι οί άνθρωποι τό εκδηλώνουν με τον ίδιο τρόπο. Με ψυχικό πόνο, με θρήνους, με μοιρολόγια από τις γυναίκες, μέ δάκρυα. Τά δάκρυα εναποθηκευμένα στο δακρυϊκό ασκό, στη λήκυθο, αυτή του ανθρωπίνου πόνου, δέν έχουν προορισμό από τη Φύση νά ξεπλένουν μόνο το βολβό του οφθαλμού, άλλα καί να ανακουφίζουν από τούς αβάσταχτους ψυχικούς πόνους. Διαυγή κι αστραφτερά κατά τή ροή τους καίνε και τό μαντήλι. Έχουν οί Ήπειρώτισσες μεγάλη εμπειρία με τούς ακένωτους ασκούς των δακρύων τους.

«...Σου στέλλω καί το δάκρυ μου 

σε ενα χρυσό μαντήλι.

Το δάκρυ είναι καφτερό 

καί καίει το μαντήλι...»

Άπό τήν άρχαιοτάτη ακόμα εποχή όλοι οί συγγραφείς μάς παρουσιάζουν τον ψυχικό σπαραγμό σ’ όλες τις κλίμακες. Ό Θουκυδίδης άναφέρει οτι οί Αθηναίοι, κατά τό 431 π.Χ. 

«...τω πατρίω νόμω δημοσία ταφάς έποιήσαντο 

των εν τώδε πολέμω πρώτω άποθανόντων».

 Ό Πρίαμος όταν έμαθε το θάνατο του γυιού του Εκτορα (Ίλιάς X στιχ. 54) 

«... ώμωξεν ό γέρων κεφαλήν... 

παίειν καί τ’ άλλα ποιεΐν καί λέγειν, 

ό συμβαίνει τοις περιπαθούσι».

Ο χαλβάς και η μουσταλευριά...

Τι χαλβάς τί μουσταλευριά...Ο τρόπος διαφέρει...

►ΕΙΚΟΝΑ ΠΡΩΤΗ: Ο ΧΑΛΒΑΣ

Σε μία αίθουσα τουρκικού σχολείου γύρω στα 1880.Το δημοσίευμα (η γλαφυρότητα της περιγραφής του συντάκτη εντυπωσιακή!!!) είναι απο την εφημερίδα "ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ"-24 Σεπτεμβρίου 1899. Απολαύστε το: