Κυριακή 25 Ιουνίου 2017

Γλέντι μέ περιπέτεια...


Η φωτογραφία είναι του Γιώργου Πανταζίδη [1900-κυνηγοί στη Βήσσανη]
[ΠΑΤΉΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΜΕΓΕΘΥΝΣΗ]

Το συμβάν αφορά την περιπέτεια που είχε ο μεγάλος Βησσανιώτης φωτογράφος Γιώργος Πανταζίδης ή Πανταζής στη Βήσσανη το 1899...Βεβαίως και διατηρήσαμε την ορθογραφία του προτότυπου κειμένου ...Απολαύστε τη...

(Άφήγησις Αλεξάνδρας Κ. Βοσνάκη)

Αν δέ’ μέ γελά΄ ή γνώμ’ μου, θάηταν 1899, πάντα. Ολ’ οί βησσανιώτες τότε, πάεναν ταξίδι, δούλευαν, έβγαζαν γρόσια καί γύρ’ζαν κι ήβρ'σκαν τά στάρια, τά κρασιά, ρακιά, τά τρουσιά καί τά τεριά στές μπούτενες, καί τό πάσα ένα τους καί τόριχναν στό φαΐ και στό πιοτό, όσο νά ματαφύγ' ν πάλε.
Ηταν μια παρέγα ’πό τό Σπύρο Ψιεύδη, Τάσιο Γιανέ, Μήτρο Κυριαζή, Κώστα Μπουσνάκη, Μανώλ΄ Μπουσνάκη, Γιώρ΄ Λιάρο, Τάσιο Τσιουβάλη, Θωμά Βράγκαλη, Ν΄κόλα Χαντάνο, Μίχο Τζάκο κι άλλοι π΄δεν  τ’ς θυμιούμαι τώρα....

Μιά μέρα, χυνόπωρο μήνα, πήγαν κατά τό Μαναστήρ’ νά κυν’γήσ΄ν κι ύστερ΄ άπό τό κ’νήγ΄ γυρνάν στό Μαναστήρι, νά γλεντήσουν. Έκεί ’ταν ό Μήτρο Καρύτσης πού τόν είχαν γιά μάερα καί τούς είχαν έτοιμ’ άρνιά στ΄ σούβλα, μαερεμένα κρ'γιάσια καί γκουγκουρέτσια. Είχαν καί τό Σιούλα τό Σωρόκα πού τ’ς κουβαλούσε ’πό τό χωριό κρασιά κι ότ' άλλο τ’ς χρειάζονταν.
Σάν έφαγαν κι έπγιαν τ'ς ερθε στό μελό νά φωτογραφ’στούν...

Στέλν’ έναν, καί φέρ΄ τό Γιώρ’ τόν Πανταζή, τό φωτογράφο... Έσυφών’σαν, άντα θά πει ό φωτογράφος «προσοχή» * όλ’ νάχ’ν γιομάτα τά ντ’φέκια καί νά τά ρίξ’ν ψ’λά στόν άγέρα.
Αλλά ό Μίχο Τζάκος, θιός σχωρέστον, του Τέλ’ Τζάκου άδερφός, δέν ήξερε πώς πιάν’ν’ τό ντ’φέκι, δέν είχε τόν άγέρα τ’ ντουφεκιού, κι άντά ειπε ό φωτογράφος «προσοχή» όλ' οί γι άλλοι ερ’ ξαν τά ντ’ φέκια ψηλά κι αυτός τόρ’ξε χαμπλά κι έγιόμ’σε τά ποδάρια τ’ Πανταζή σκάγια!...
Πέφτ' ό Γιώρ’ς στό σιάδι, πόν’ς, φωνές, γαίματα γιόμ’ σε ό τόπος.. Τότε μωρέ μάτια μου ξεμέθ’σαν όλ' κι’ έσυλλοΐζονταν τί νά κάνουν!. Στέλλουν άνθρωπο, φέρ’ν τό Ντουντούκα ** καί στά κρ'φά μή μάθουν οί Τούρκοι καί τί θά γένονταν ύστερα... άϊλοίμονό τους!.. Έκαϊτέρεσαν νά νυχτώσ’καί πέ, τόν εφεραν τό λαβωμένο σπίτι του στό χωργιό!

Σά σ’μούργκινε λίγο καί δέν είχαν ερθ΄ άκόμα οί γι άντρες, οί μάνες, οί γυναίκες τους, τά χρ’γιάστηκαν. Βγαίν’ή Μπουσνάκω, μάννα τ’Κώστα Μπουσνάκη, κατά τή Βαγγελίστρ’για νά ίδεί τί γένεται, πώς δέν ερθαν άκόμα, καί λαχαίν’ μπροστά τ’ς τό Μίχο Τζάκο. Τόν ρωτάει, κι αυτός τ’ς λέει «άπόμ' ναν πολλά φαγιά στό μαναστήρι, θά τ’άποφάμε καί θάρθωμε».

Πάρα πίσω όμως, οί γι άλλοι έφερναν τό λαβωμένο στά ξύλ’άγοπάνω. Τόν πήγαν σπίτι του μέ τό γιατρό κοντά, πού ξ’μέρωσε στου Πανταζή!
Έμείς στό σπίτι ε’ίμασταν ήσυχες, δέν ξέραμε τίποτε, έγώ ήμουν τότε καψόνυφη, άλλά σέ λίγο ερθαν όλ’ή παρέγα του μαναστηριού σπίτ’μας καί τ’ς ήγλεπα σ’κλετιζμένους. Δέ’μπορούσα όμως νά καταλάβω τ’είχαν, γιά ποιό λόγο ήταν ετσι κι έκρεναν όλο τουρκ’κα πούξεραν’πό τ’ν Πόλι.

Είχαν περάσ’τά μεσάνυχτα, καί μ' λέει ό μακαρίτης ό γέροντάς μου, Θιός σχωρέστον, «βάλε μας πιπεριές, άγουρες ντομάτες καί ρακή». Τούς τά τοίμασα, κι έμείς γιά νά δειχτούμε πόχωμε, μαθέ είχαμε κι όλε, τούς βάλαμε καί λακέρδα καί τσίρους ’πό τ’ν Πόλη πουχαμε’άπό ταύτ' στ'ν άποθήκη. Κι έτρωγαν μωρέ μάτια μου κι έπ’ναν 'πό τ’ στενοχώρια τους, σάν νάχαν ποιός ξέρ’πόσες μέρες νηστ’κοί, σάν άφαιρεμένοι...

Τ’ν άλλ’ μέρα χαραή χαραή, πείραν τόν Πανταζή, τόν κατήβασαν στό Χάνι, ’πό κοντά κι ό γιατρός, κι άπ’έκει τόν πήγαν στά Γιάννενα νά τ’βγάλ’τά σκάγια ’πό τά ποδάργια ό τζεράχ’ς. Μαί, σ’ ένα μήνα πάνω κάτω, γύρ’σε ό φωτογράφος ματαπάλε στό χωριό γερός καί καλός.

Άλλά τί νά σάς πώ... καένας δέν πείρε χαμπέρι τί γίν’κε. Καένας δέν είπε τίποτε π’θενά, ουτε στό σπίτι του, γιατί σκιάζονταν τ'ς Τούρκους...

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

* Οί παληοί φωτογράφοι προκειμένου νά φωτογραφήσουν, πάντοτε «πόζα» γιατί τής στιγμής δέν είχαν εφευρεθεί ακόμη, έφώναζαν «προσοχή».
** Παρεπώνυμον μεταξύ των γυναικών κυρίως, του επιστήμονος ιατρού X. Καραμήτρου επειδή ήταν ψηλός καί λεπτός «σάν ντουντούκι».

Πηγή : Το κείμενο είναι απο το βιβλίο του Σπ. Στούπη "Πωγωνησιακά και Βησσανιώτικα"-Τόμος Β-1975
Η φωτογραφία απο το αρχείο της Αδελφότητας και η ψηφιακή της επεξεργασία δική μου

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Χ.Κ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.